In welke situatie ervaar jij de grootste blokkade bij het spreken van Spaans? En als je een complete beginner bent: een andere vreemde taal? Of misschien zelfs wel bij Nederlands bijvoorbeeld als je voor een grote groep moet spreken? Wat is die blokkade? Ben je bang dat je als een Nederlander klinkt? Zit daar een zelfoordeel in? Had je het maar meteen moeten gaan leren toen je 2 jaar geleden in Spanje aan kwam?

 Het moet SNELLER. Het liefst gisteren nog. Je lokale dorpsgenoten proberen niet eens meer een gesprek met je aan te knopen, dus je geeft het maar op. Dan ben je maar die buitenlander. 

 Ben je bang wat anderen dan van je denken? Roep je maar gewoon dat je geen talenknobbel hebt, of dat je te oud bent om nog vloeiend een taal te leren spreken? Dan bevestig je eigenlijk dat je zelfvertrouwen onder vuur ligt. Kijk naar wat het je laat voelen. Hoe je jezelf ziet is hoe anderen je zien. What you give is what you get.

 Het hangt af van de relaties die je hebt met de mensen om je heen en hoe zij je behandelen en hoe ze met jou omgaan. En dat zegt niks over hen, maar alles over jou. JIJ laat die mensen en hun gedrag toe in je leven. Zolang we anderen tevreden kunnen stellen, voelen we ons goed over onszelf. Maar als je altijd naar de doelen van een ander streeft, en niet naar die van jezelf, dan ga je een bepaalde weerstand voelen. Je gaat stoppen, afstand nemen, vechten, vluchten.